Yangın ile Rüzgar

Sen bana yangın ol efendim,ben sana rüzgâr...
Tam da öyle oldu diyebiliriz aslında.Sen benim koca yangınım,ben ise senin güzel yaz akşamlarındaki yelin oldum.
Duygular kalpte tutuşuyordu,
diller ifade edemiyordu bu ateşi.
Kadehler dindiremiyordu bu kederi.
Öyle bir şevkdi  ki kadının adama duyduğu,adam duysa kalbi yetmezdi.O kadar sıradandı ki kadınların ona olan aşkı(!) bunu da onlardan biri sanıyordu.Ama kadın ise bir o kadar farkındaydı bu adamın diğerleri gibi olmadığına.Kadın da kendine yediremiyordu.Bir adam için nasıl böyle hissedilir diyordu.Bugüne kadar erkekler de o kadın için karşı cinsten başka bir şey ifade etmiyordu.Sözleri,yürüyüşleri,gördükleri,gösterdikleri hepsi birbirinin aynısıydı ona göre.Nasıl mı oldu peki bu.Kadın bu tek düzeliklerden sıkılmış tam bir karar aşamasında iken o çıkıyor karşısına.Ben geldim der gibi.Kadın umursamaz bir şekilde kendini olayların gidişatına bırakır.Bu gelen adamın da diğerlerinden bir farkı olmadığını düşünür ümitsizce.Günler geçer kadınla adam görüşmeye karar verir.Kadının o günden aklında kalan kendisine uzanan titreyen  bir el,çekingen bakışlar.Kadın şaşkın,adam ürkek...

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Vakit Yok

Artık kabullenmeli o olmadığına Hayallerinde yer etmemeli Her gece düşlerinde uyuyup Her güne onla başlamamalı Her mevsim çiçek açmamalı.  Istıraba dönen bir sevda türü. Olmasını istemek ile olmayacağını bilmek arasında gidip geldiğimiz o koca denklem. Ne yana geçsen denk olmadığınız.Çıkış yolunu kendi ellerinle kapattığın, tüm umutsuzluklarda umut aradığın, her yeşertide çiçeklenip yavruladığın.  Son vermeli. Kabullenmeyi bilmeli. Hayat ;  gözlerini kapayıp açıncaya kadar bile köklü değişimlere bizi sokarken acele etmeli, karar vermeli, yola girmeli, beklemek bir insan ömrü için fazla uzun bir meşgale. 
Devamı

Bende 'sen'

Başımı omzuna koyduğumda başlardı hayat.Nefesini duyduğumda açılırdı gözlerim. sesini duyduğumda ritimlenirdi kalp atışlarım.Sonra başımı omzundan kaldırıp yüzüne bakardım.o bebekler kadar masum yüzüne.gözlerin sanki bir şiirin en güzel mısraları.kirpiklerin sayılabilecek kadar güzel sürmeli kirpiklerin.Sana her baktığımda sanki bir cennete yasak girmiş küçük bir çocuk gibi hissediyordum.O kadar büyüleyiciydi ki o kadar eşsizdin ki o çocuk saflığımla algılayamıyordum.Sonra ellerin ulaştı ellerime.Kalbim o kadar hızla çarpıyordu ki işte dedim işte şimdi öleceğim.Bir şey vardı hareket edemiyordum,konuşamıyordum.Sadece bu mucizevi duyguyu hissedip,seni izliyordum.Sen bir şarkının en güzel melodisi.Seni dinlemek ah ne huzur bir bilsen.Durdun.Sustun.Aslında buna susmak denirse tabi.Dilin susmuştu ama gözlerin hala konuşuyordu benimle.Tereddüt etmeden sevginin çokluğuyla sarıldın.Öylesine farkında değildin ki sarılırken ne kadar sıktığını.Kaburgalarım sanki başka bir bedene geçiş yapıyordu a...
Devamı
Hayat bize her seferinde gösteriyor ki doğruyu bilmeden gerçeğin aslını,nedenini sorgulamadan etrafımızda olanları olağanmış gibi kabul etmek bizi insanlıktan çok makineleşmiş,ruhsuz bir varlığa dönüştürüyor.Hep dediğim gibi yarın neler olacağını bilmiyoruz o yüzden şu an ne yapılması gerekiyorsa,neyin oluşundan haz etmiyorsak ona yönelelim.Çünkü hayat kazanılması gereken bir savaştır.Burada gerçekten kazananlar yalnızca doğru bildikleri uğruna gereken tüm mücadeleyi verenlerdir.
Devamı