"Dün sabaha karşı,kendimle konuştum, Ben hep kendime çıkan bir yokuştum. Yokuşun başında bir düşman vardı, Onu vurmaya gittim,kendimle vuruştum”. ÖZDEMİR ASAF Hayatı tekrardan sorguladığımız bir dönemdeyim yine.Sevmelerin,ilişkilerin,aile bağlarının insan hayatı için gerekleri konusunda düşünmekteyim.Sahi neydi bizi bu denli bir şeylere bağlı kılan neydi bu uğruna ömrümüzü adadığımız gereklilik zincirleri ya da bize zincir gibi görünen aslında bir belirsizlik ardalanması diye adlandırabileceğimiz bir hiçlik öyküsü.Kim ne der bilmiyorum ama ben bu konuda baş olarak iki farklı fikir yapısı olduğuna inanıyorum.Biri benden tüme diğeri tümden bene ulaşan fikir yapısı.Şimdi bunlar ne diyeceksiniz hemen açıklayayım.Benden tüme fikir yapısı ana ögenin insanın kendisi olduğu ve tüm güzellikleri,duyguları,sorunları,sonuçları kendinden türediğine inanılan fikir yapısıdır.Bu fikir yapısında genelde insan ya tümüy