E.MAYER

Belkide mucizelere inanmak gerekir,belkide yeniden varoluşlara,yeni kalp atışlarına.Kalbinin sıcacık olmasına. Söz,karar,yaşam.Bu üçlüde gitsin isteriz hayatımız.Kendimizi belkide böyle güvende hissederiz.Olağan durumlarda yaşamak isteriz.Ama asıl hayatı hayat yapan yaşamı kimi zaman sevdiren kimi zaman hayata küstüren beklenmeyen sürprizlerdir...

Güç vardı Son geldi Umut terketti...

Zoraki gelen umut Geçmişte kayıp giden bir mektup gibi. Umudu yitirmiş artık her şeyi normale indirgemiş bir insan için alışıla gelmemiş bir durum.Gelişe sevinmeli mi,üzülmeli mi,görmezden gelmeli mi.Geçen süreyi unutmalı,ağarlaşan saçlarına aldırmamalı mı.Artık kadın bunları dilinden değil de uzaklara bakan etrafı yıllanmış bir ağaçın dalları gibi kırışmış gözleriyle uzaklara bakarak söylüyordu.Bu derin sessizliğe bürünmeden önce o kadın ile sohbet edebilme fırsatı bulmuştum.Zaten arada konuşur çoğunlukla dinlerdi.Dinlemenin nasıl bir meziyet olduğunu en çok da onda gördüm.Bana yine hayattan dert yandığım bir sırada dedi ki -Uzaklar neresi?Ne kadar gidebilirsin?O uzaklar dediğin yerde ne kadar yaşayabilirsin? Ben ise kendimden emin  belki de küstahça  bir ifade ile +Buradan başka her yer uzaklar.Hiç sıkılmadan sürekli gidebilirim,bir yerde yerleşmeden yıllarca yaşayabilirim. O ise durumun vahiyetini anlamış olucak ki.Bana uzunca bakıp gülümsedi.Güzel ve doğru bir şey söyled