Mükemmel olamam

Hayat bir kusursuzluk çizgisi değildir ve sen de o çizgide gitmek zorunda olan bir asker değilsin.Peki o zaman neden mükemmeliyetçilik  dediğimiz kavram ortalıkta kol geziyor.Neden hep bir suçlusu olmak zorunda yaşananların.Suçlu olmak zorunda çünkü olayda ''mükemmellik'' kavramı diye bir şey var.Kimsenin gerçekte ne olduğunu bilmediği,nasıl yapıldığını ya da yaşadıklarının o olup olmadığını,bu yargının kimin kıstaslarına göre belirlenildiği de bilinmiyor.Hayatımızı yaşarken en mükemmel şekilde yaşamak istiyoruz.Ama bu en mükemmellik nedir?Neden biz plan yapmadan yarını hesaplamadan,günün bugünün bize getirdiklerini yaşayamıyoruz.Hep bir birikim,hep bir plan.Aslında çoğu zaman ne yaptığını bilmeyen sadece öyle olması gerektiğini düşünen insanlar topluluğu hep.Sürü psikolojisi de böyle bir şey.Kendi isteklerin,yeteneklerin,hayatının getirdiklerini değil de başkalarının yapılması gerekenler listesini onaylayan bir sürü düşünmeyen insan.Düşünmeyen diyorum.Çünkü şu an hangi yaptığınız şeyi kendiniz istediğiniz öyle düşünüp karar verdiğiniz için yapıyorsunuz.Bence hiçbiri.Düşünceleri körelmiş insanların duyguları da körelir.En kötüsü de bu.İki insanın birbirini sevmesi sevginin paylaşılması değil,aksine üretilmesidir.Şimdi bunu dediğimde yüzünüzde haince bir gülüş belirdi belkide.Biz insanoğlu üretemediğimiz gibi  üreten,çabalayan,farklılığı,farkındalığı göstermeye çalışanları da önemsemeyiz.Çünkü bir sistem vardır zaten.Monotonlaşmış,alışılagelmiş şeyler vardır.Herkes mutsuzluktan yakınır ama farkındaysanız kimse mutlu olmak için bir şeyler yapmaz.Kendimi mutlu edemiyorum ama çevremdekiler çok mutlu.Bu tamamiyle yalan.Ben mutlu olmadıktan sonra başkalarını nasıl mutlu ederim,ben kendimi sevmedikten sonra başkalarının beni sevmesini nasıl beklerim.Asıl dost öncelikli çevreniz kendinizdir.Siz kendinizi anlamadıktan sonra,başkalarına nasıl anlatabilirsiniz.Evet anlattığınızı anladıklarını düşünürsünüz.Ama bu dünyada hiçbir şey tam olarak anlaşılabilmiş değildir.Sadece konuşmak anlatmaz her şeyi.Bazen dinlediğin müzikle,çizdiğin resimle,üzerine yağan yağmur taneleriyle konuşursun,hayal edersin,sorunlar çıkar halledersin.Yani her şey sende saklı aslında.Mutlu olduğunda nasıl kendini seviyorsan mutsuz olduğunda da kendini yalnız bırakma.Çünkü bunların hepsi sensin.Müzik sensin.Ruh sensin.Mutluluk sensin.Hayal sensin.Dünya sensin.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Vakit Yok

Artık kabullenmeli o olmadığına Hayallerinde yer etmemeli Her gece düşlerinde uyuyup Her güne onla başlamamalı Her mevsim çiçek açmamalı.  Istıraba dönen bir sevda türü. Olmasını istemek ile olmayacağını bilmek arasında gidip geldiğimiz o koca denklem. Ne yana geçsen denk olmadığınız.Çıkış yolunu kendi ellerinle kapattığın, tüm umutsuzluklarda umut aradığın, her yeşertide çiçeklenip yavruladığın.  Son vermeli. Kabullenmeyi bilmeli. Hayat ;  gözlerini kapayıp açıncaya kadar bile köklü değişimlere bizi sokarken acele etmeli, karar vermeli, yola girmeli, beklemek bir insan ömrü için fazla uzun bir meşgale. 
Devamı

Bende 'sen'

Başımı omzuna koyduğumda başlardı hayat.Nefesini duyduğumda açılırdı gözlerim. sesini duyduğumda ritimlenirdi kalp atışlarım.Sonra başımı omzundan kaldırıp yüzüne bakardım.o bebekler kadar masum yüzüne.gözlerin sanki bir şiirin en güzel mısraları.kirpiklerin sayılabilecek kadar güzel sürmeli kirpiklerin.Sana her baktığımda sanki bir cennete yasak girmiş küçük bir çocuk gibi hissediyordum.O kadar büyüleyiciydi ki o kadar eşsizdin ki o çocuk saflığımla algılayamıyordum.Sonra ellerin ulaştı ellerime.Kalbim o kadar hızla çarpıyordu ki işte dedim işte şimdi öleceğim.Bir şey vardı hareket edemiyordum,konuşamıyordum.Sadece bu mucizevi duyguyu hissedip,seni izliyordum.Sen bir şarkının en güzel melodisi.Seni dinlemek ah ne huzur bir bilsen.Durdun.Sustun.Aslında buna susmak denirse tabi.Dilin susmuştu ama gözlerin hala konuşuyordu benimle.Tereddüt etmeden sevginin çokluğuyla sarıldın.Öylesine farkında değildin ki sarılırken ne kadar sıktığını.Kaburgalarım sanki başka bir bedene geçiş yapıyordu a...
Devamı
Hayat bize her seferinde gösteriyor ki doğruyu bilmeden gerçeğin aslını,nedenini sorgulamadan etrafımızda olanları olağanmış gibi kabul etmek bizi insanlıktan çok makineleşmiş,ruhsuz bir varlığa dönüştürüyor.Hep dediğim gibi yarın neler olacağını bilmiyoruz o yüzden şu an ne yapılması gerekiyorsa,neyin oluşundan haz etmiyorsak ona yönelelim.Çünkü hayat kazanılması gereken bir savaştır.Burada gerçekten kazananlar yalnızca doğru bildikleri uğruna gereken tüm mücadeleyi verenlerdir.
Devamı