Yarın pişman olmamak için bugünü tamamiyle yaşamak gerekir.Bugünün tekrarı olmaz hayatta.Hiç kimsenin olmadığı gibi.Söylenen kelimelerin,beraber dinlenen şarkıların o an ki kadar mutlu edemeyeceğini biliriz.Çünkü onlarda kendilerine aittirler.Aynı şeyleri bir başkasıyla yaşayamazsınız.Yaşadığınızı zannedersiniz ama bu imkansızdır.Her insan farklı bir dünya.Farklı bir umut ışığı.Farklı bir söz.Farklı bir ezgidir.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Vakit Yok

Artık kabullenmeli o olmadığına Hayallerinde yer etmemeli Her gece düşlerinde uyuyup Her güne onla başlamamalı Her mevsim çiçek açmamalı.  Istıraba dönen bir sevda türü. Olmasını istemek ile olmayacağını bilmek arasında gidip geldiğimiz o koca denklem. Ne yana geçsen denk olmadığınız.Çıkış yolunu kendi ellerinle kapattığın, tüm umutsuzluklarda umut aradığın, her yeşertide çiçeklenip yavruladığın.  Son vermeli. Kabullenmeyi bilmeli. Hayat ;  gözlerini kapayıp açıncaya kadar bile köklü değişimlere bizi sokarken acele etmeli, karar vermeli, yola girmeli, beklemek bir insan ömrü için fazla uzun bir meşgale. 
Devamı

Bende 'sen'

Başımı omzuna koyduğumda başlardı hayat.Nefesini duyduğumda açılırdı gözlerim. sesini duyduğumda ritimlenirdi kalp atışlarım.Sonra başımı omzundan kaldırıp yüzüne bakardım.o bebekler kadar masum yüzüne.gözlerin sanki bir şiirin en güzel mısraları.kirpiklerin sayılabilecek kadar güzel sürmeli kirpiklerin.Sana her baktığımda sanki bir cennete yasak girmiş küçük bir çocuk gibi hissediyordum.O kadar büyüleyiciydi ki o kadar eşsizdin ki o çocuk saflığımla algılayamıyordum.Sonra ellerin ulaştı ellerime.Kalbim o kadar hızla çarpıyordu ki işte dedim işte şimdi öleceğim.Bir şey vardı hareket edemiyordum,konuşamıyordum.Sadece bu mucizevi duyguyu hissedip,seni izliyordum.Sen bir şarkının en güzel melodisi.Seni dinlemek ah ne huzur bir bilsen.Durdun.Sustun.Aslında buna susmak denirse tabi.Dilin susmuştu ama gözlerin hala konuşuyordu benimle.Tereddüt etmeden sevginin çokluğuyla sarıldın.Öylesine farkında değildin ki sarılırken ne kadar sıktığını.Kaburgalarım sanki başka bir bedene geçiş yapıyordu a...
Devamı
Hayat bize her seferinde gösteriyor ki doğruyu bilmeden gerçeğin aslını,nedenini sorgulamadan etrafımızda olanları olağanmış gibi kabul etmek bizi insanlıktan çok makineleşmiş,ruhsuz bir varlığa dönüştürüyor.Hep dediğim gibi yarın neler olacağını bilmiyoruz o yüzden şu an ne yapılması gerekiyorsa,neyin oluşundan haz etmiyorsak ona yönelelim.Çünkü hayat kazanılması gereken bir savaştır.Burada gerçekten kazananlar yalnızca doğru bildikleri uğruna gereken tüm mücadeleyi verenlerdir.
Devamı