''Vaveyla''

''Gün yoktur geçsin tasasız; Geceler dersen Kerbelâ. Sanırım her düşen yıldız Göğsümden kopan vaveyla ''.

Sessizlik kimi zaman bir sığınak kimi zaman edilen bir dua bazen de bir çığlık kadar tiz ama saklı bir diken. Yavaş yavaş seni sarmalayan bu diken ,senin bildiğin halde onun sarmasına ,batmasına,acıtmasına göz yumduğun ,naif kokulu yalnızlığının ebedi dostu bellediğin arkadaşın.

O sevdiğin yanında huzuru tanımladığın bu ikili şimdi neden, bir kartopunun karın üstünde yuvarlanıp artık taşıyamayacağın bir kütleye dönüşmesi gibi altında kalmaktan korktuğun bir tür kabusa dönüşmekte.Keşkeler ve belkilerle zihninde çoğalan bastırdığın seslerle,haykırarak gülsende  kaçamadığın sessiz intiharın eşiğinde  solmuş bir papatyasın.İçini,karanlığını o denli kendinle sarmalamışsın ki ne bir el ne de başka bir yer seni ordan uzak kılamıyor.