''Sana bir sürü şey yazarım,bıkmadan usanmadan.Ama önce bir sorum olacak,beni neden üzüyorsun?''.Kırgınım.Yaşananlara,sevdiklerime,hissettiklerime.İstemediğim halde günün aymasına,korktuğum halde havanın kararmasına.Sinirlenince söyleyemediğim sözlere,istemsiz yaşaran göz yaşlarıma.En çokta kalpten sevdiklerime,yer verdiklerime kırgınım.Sustuğumda anlayamadıkları her cümleme,ağladığımda boğazımda sıra sıra dizilen dizeleri dinlemeyişlerine.Çekip gidişimi korkakça buluşlarına kırgınım.Destek olmayışlarına,yalnız olduğumu hatırlatışlarına.Her kendimle kaldığımda ki öfkeme,kendime laf geçiremeyişime,zaaflarıma...
Vakit Yok
Artık kabullenmeli o olmadığına Hayallerinde yer etmemeli Her gece düşlerinde uyuyup Her güne onla başlamamalı Her mevsim çiçek açmamalı. Istıraba dönen bir sevda türü. Olmasını istemek ile olmayacağını bilmek arasında gidip geldiğimiz o koca denklem. Ne yana geçsen denk olmadığınız.Çıkış yolunu kendi ellerinle kapattığın, tüm umutsuzluklarda umut aradığın, her yeşertide çiçeklenip yavruladığın. Son vermeli. Kabullenmeyi bilmeli. Hayat ; gözlerini kapayıp açıncaya kadar bile köklü değişimlere bizi sokarken acele etmeli, karar vermeli, yola girmeli, beklemek bir insan ömrü için fazla uzun bir meşgale.
Yorumlar
Yorum Gönder